Czołpino to mała, spokojna osada położona około 30 km na północny-wschód od Słupska, w środku Słowińskiego Parku Narodowego. Miejscowość słynie z latarni morskiej o tej samej nazwie położonej w odległości około 1 km od linii brzegowej Bałtyku na najwyższej, zalesionej Wydmie Czołpińskiej (55,1m n.p.m.). Latarnia wznoszona była na podstawie planów E.Kummera z 1872 roku. Budowano ją trzy lata. Wszystkie elementy niezbędne do budowy z braku dojazdu lądowego transportowano wodą na pokładach barek. Prace zakończono w styczniu 1875 roku. Ciekawostką jest, że latarnię w większości budowali jeńcy francuscy. Okrągła wieża z czerwonej licowanej cegły ma wysokość 25,2m. Wysokość światła nad powierzchnią lustra wody wynosi 75m. Ma ono zasięg 21 mil morskich, czyli około 39 km. Początkowo paliwem był olej mineralny, który w okresie międzywojennym zastąpiono światłem elektrycznym. U stóp wydmy od strony lądu znajdują się zabudowania mieszkalne i gospodarcze należące niegdyś do obsługujących obiekt latarników. Przy szlaku na plażę ostały się ruiny tzw. "Czerwonej Szopy", czyli starej stacji ratowników morskich. Tu ratownicy trzymali sprzęt do ratowania rozbitków: szalupę, specjalny powóz, konie i urządzenie do wystrzeliwania tonącym liny. Szacuje się, że od 1867 do 1945 roku ratownicy w Czołpinie ocalili życie 46-ciu rozbitkom. Dziś latarnia działa automatycznie. Z galerii widokowej wieży można oglądać wspaniałą panoramę Słowińskiego Parku Narodowego, wzgórze Rowokół, wydmy ruchome w Czołpinie i w Rąbce.